____________________$$$$$$$
_____________________$$$$$$$$$$
__________________$$$$$$$_$$$$$$
_________$$$$$$$$$$$$$$$$$__$$$$
_____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$__$$$$
____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
___$$$_$$_$$$$$$$$$$$$$$$$_$$$$$
__$$$$$_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
__$$$_$$_$$$$$$$$___$$$$$$_$$$
__$$$_$$_$$$$$$$$_____$$___$$$
_$$$$$_$$$$$$$$$$$__________$$
_$$$_$$_$$$$$$$$$$
_$$$_$$_$$$$$$$$$$
_$$$_$$_$$$$$$$$$$$
$_$$$$$$__$$$$$$$$$
$_$$$$$$___$$$$$$$$
_$$$$$$$$$__$$$$$$$
$_$$$$$$$$___$$$$$$
$$_$$$$$$$$___$$$$$
$$$_$$$$$$$$__$$$$$$
_$$$_$$$$$$$$$_$$$$$
$$$$$ __$$$$$$$$_$$$$
$$$$$$$ __$$$$$$$$$__$
$_$_$$$$$__$$$$$$$$$_$$$$
$$$__$$$$$__$$_$$$$$$$_$$$$
$$$$$$_$$__$$$$$$$$$$$$$$$
_$$$$$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$
__$$$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__$$$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$_______________$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
__________$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$_$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$__$$$$$$$$$$$$$____$$$$$$$$$$
_$$$__$$_$$________$$$$$$$$$$$
_$$$_$$_____________$$$$$$$$$$
_$$_$$______________$$$$$$$$$$
_$$$$________________$$$$$$$$$$
_$$$$________________$$$$$$$$$$
__$$$_________________$$$$$$$$$
$_____________________$$$$$$$$$
$____________________$$$$$$$$$$
$____________________$$$$$$$$$$
$____________________$$$$$$$$$__$$$$$
$___________________$$$$$$$$$$$$$$$$$$
$____________________$$$$$__$$$$$$$$

عزیزم یادت هست اولین بار که دیدمت

ما سر کوچه ی تردید به هم پیوستیم

رفته رفته گل بارور وا شد

افق روشن هم فکریمان پیدا شد

از فشار تب تاریکی شب دور شدیم

یک دل و جور شدیم

لحظه های منو تو در طپش خاطره ها می گذرد

گفته هامان همه پر رنگ و جلاست

روزمان شیرین است

ابر امید به دشت دل ما بارش گرممحبت دارد

نم نمک می بارد

سبدی از گل بابونه و حرف و احساس

روی میز دل ما جا دارد

ما به هم نزدیکیم

اگر چه از هم دوریم

دست تقدیر چنین می خواهد

آسمان پر ابر است

چا ره اش با صبر است.

من از تو دورم

من از تو دورم اما دلم بهت نزدیکه

من از تو دورم اما عشقم با تو یکیه

من از تو دورم اما قلبم فقط مال توست

من از تو دورم اما چشام به دنبال توست

من از تو دورم اما تموم زندگی ایم توست

من از تو دورم اما هر نفسم مال توست

من از تو دورم اما دستام تو دستای توست

من از تو دورم اما چشام به چشمای توست

کی می رسیم ما بهم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

                                                              اینم فقط دست توست

تنها

ندیدنت با عث نمی شود که حتی دمی از یادت غافل شوم .

یا به سایه ی دیگری که در نظرم همیشه مبهم می آید.

فکر کنم،مثل آن نیمه شب های سردی که با یاد تو آرام

می شوم و به یاد می آورم که می گویی که اگر

هنوز زنده ایم به خاطر ان است که بدان جا که که

 باید نرسیدهایم، نمی دانم شاید این همان جمله ایی

بوده که من همیشه در گوشش زمزمه می کردم و حالا برای

 ارامش من تو این را می گویی در حالی که خودت نیستی

گفتي :عاشقا نه هايت عشق نيست

                               گفتم: سبزه زلرش باطل نيست

گفتي :شعر هايت همه رنج و عذاب

                           گفتم :عاشقم بر فرض محال

گفتي :عشق چيست تو مي داني؟

                        گفتم :عشق هست معناي ناداني

گفتي :عشق فقط غم نيست

                       گفتم :غمش تموم زندگي ايست

گفتي:چرا عشق همزبانش دوري ايست

                      گفتم:شيريني اش درد دو ري ايست

گفتي:چرا ماندن هميشه سخت است؟

                      گفتم:كودك عشقت كم سال است

گفتي:مرا اين شوريده حالي چه حاصل ؟

                    گفتم : زماني مي رسد داني بي حا صل

گفتي:پس از عشق فا صله گيرم

                   گفتم:از نفسهايم چه بگويم

گفتي :بي ترديد عاشقم كردي

                    گفتم:عاشق نيستس عاشقي نكردي

گفتي:پس اين همه عذاب چيست؟

                     گفتم:عاشقا نه هايم همه دلتنگي ايست

گفتي :از من خام نباش دلگير

                      گفتم:عشق حاصل همين خا مي ايست

گفتي مي پندارم كه تو عاشق تريني

                   گفتم:عاشق ترين هم شود قرباني

گفتي:قربا ني تو ميشوم روزي

                   گفتم:آن روز من دهم ميهماني

گفتي :مهما ني اش به عهده ي من

                    گفتم:مهمانش تو هستي در مرگ عاشقا نه ام

گفتي : اخر داستان عشقت همين بود؟

                    گفتم : معني عشق همين است

گفتي:پس عشق از وصال مي گريزد

                    گفتم:وصال به پاي عشق نمي سوزد

گفتي :عشق چيست بي حاصل؟

                      گفتم :حاصلش نيست وصال عاشق

گفتي: پس ما هر دو عاشق ترينيم؟

                       گفتم :خوب مي داني كه هر دو غافل ترينيم

گفتي:پس هر دو مي شويم قرباني

                       گفتم:گر شويم قرباني ما هم ماندگاريم

و اما انتظار

می دو نی چطو ری منتظرم...

هر شب با خیال خام با تو بودن می خوابم . هر صبح به امید دیدنت از رختخواب بلند می شم.

طا قتی که بهم داد ی دیگه داره یواش یواش تموم می شه بهت گفتم که من بی تو آروم آروم نفس می کشم تا نفسهام تموم نشه.

کا ش می تو نستم انتظار و از لغت نا مه ها حذف کنم یا که فرا موش کنم من منتظرم

اما نمی شه من با تو بو دنو نبو دنم همش یکیه با تو بودن عاشقم و نگران بی تو بودن

و بی تو بودن عاشق ترم و نگران با تو بودن

نمی دونم که اینا رو می خو نی یا هنو زم فکر می کنی حر فام بچگو نه است

اما اگر او مدی و خو ندی بدون که این بچه در کمال بزرگی داره با هات حرف می زنه ، تظا هر به بزر گی سخته

تظا هر به تحمل کردن سخته ،

مهربو نم تموم حر فا یی رو که زدی وقت دلتنگی هام مورو رشون می کنم تا یا دم نره یه زما نی ما با هم حرف می زدیم.

الان من تو مدرسه دارم  آ پ می کنم و ...

دلم خیلی برات تنگ شده

بهم گفتی تنهام نمی گذاری اما من همیشه تنهامو تنها کسی که منو تنها نگذاشته غم دو ریه تو ست

من نمی دانم
که چرا می گویند: اسب حیوان نجیبی است ، کبوتر زیباست.
و چرا در قفس هیچکسی کرکس نیست.
گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد.
چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید.
واژه ها را باید شست .
واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد.
چترها را باید بست.
زیر باران باید رفت.
فکر را، خاطره را، زیر باران باید برد.
با همه مردم شهر ، زیر باران باید رفت.
دوست را، زیر باران باید دید.
عشق را، زیر باران باید جست.
زیر باران باید با زن خوابید.
زیر باران باید بازی کرد.
زیر باران باید چیز نوشت، حرف زد، نیلوفر کاشت
زندگی تر شدن پی در پی ،
زندگی آب تنی کردن در حوضچه “اکنون”است.

رخت ها را بکنیم:
آب در یک قدمی است.

بوسه

گفتمش شیرین ترین آواز چیست؟

چشم غمگینش به رویم خیره ماند

قطره قطره اشکش از مژگان چکید

لرزه افتادش به گیسوی بلند

زیر لب غمناک خواند

ناله زنجیرها بر دست من

گفتمش

آنگه که از هم بگسلند

خنده تلخی به لب آورد و گفت

آرزویی دلکش است اما دریغ

بخت شورم ره برین امید بست

و آن طلایی زورق خورشید را

صخره های ساحل مغرب شکست

من به خود لرزیدن از دردی که تلخ

در دل من با دل او می گریست

گفتمش

خوش ترین لبخند چیست؟

شعله ای در چشم تارکش شکفت

جوش خونن در گونهاش آتش فشاند

گفت

لبخندی که عشق سربلند

وقت مردن بر لب مردان نشاند

من ز جا برخاستم

بوسیدمش

قربان آن پسر خوب ونازنینی بشوم که:

ده سالش بود باباش زد تو گوشش هيچي نگفت.

بیست سالش شد باباش زد تو گوشش هيچي نگفت..

سی سالش شد باباش زد تو گوشش زد زير گريه

باباش گفت مرد گنده چرا گريه ميکني.. خجالت نمي كشي؟

گفت: آخه اونوقتا دستتون نميلرزيد!!!

لعنت به ساعتهایی که جلو نمیروند،

خواب می مانند ،

کار نمی کنند ،

 کوک نمی شوند ،

عقب می مانند ،

و از رفتن خسته میشوند

 این بلاها از وقتی به سرم ادم میاد

که منتظر کسی باشی که

دوسش داری...

بدترین قسمت زندگی؛ انتظار کشیدن است

اما ... بهترین قسمت زندگی

داشتن کسی است که 

ارزش انتظار کشیدن داشته باشد

پـــــــــــــــرواز را دوســــت دارم

میدانستــــے پــــــــــــــرواز را تـــو یـــادم دادے؟؟؟

یه روز تو دفتر سفيد دلت اسم منو قلم زدي

            امانميدونم چيشد كه يهو عشقمو ورق زدي

                     به جرم دوست داشتنت قلب منو تو پس زدي

                                توي دفتر دلت اخر رواسممو يه رنگ قرمز زدي

                    ---------------------------------------------------

                                    گاهي حس ميكنم اينجايي و باهات حرف ميزنم

                            اونقد بهم نزديكي كه ميام كنارت بهت دس ميزنم

                   يه وقتاييم كه خيلي دلتنگت ميشم بغلت ميكنم

        اونقد بهت وابستم كه دارم باهات زندگي ميكنم

                                              --------------------------------------------------------

خدا دلگيرم از بارونت چرا بارون نميباره

              مگه از حال داغون اين روزام خبر نداره

                        چشامو رو به خورشيد بستم اخه خستم

                                    يه عمره پاي اين عشق خاموش شكستم

   -------------------------------------------------------

                                 حالا كه دارم با اشك از پيش تو ميرم

                     كاش موقع رفتن جلو چشمات بميرم

          كه شايد بياي بالا سرم منو بغل بگيري

  توام كنار من عاشقانه با عشق بميري

                                  ------------------------------------------------

توي چهار فصل دلم گردو غباره

          پر طوفان شن كه بارونم نميباره

                توي قلبم اين روزا يه بغض سنگينه

                       يه درد بي درمون كه كسي نميبينه

    --------------------------------------------------

                           تو اوج تابستون تو دلم چله زمستونه

                   تو كنج قلبم كسي جزتو نميتونه بمونه

         سرپا وجودم پر از غصه و درد زمونست

 بي تو زندگيم با تموم فصلاش بهونست

--------------------------------------------------

      چشماي تو كه نيست دنيا برام تاريكه

                بي دستاي تو زندگيم مثل دره باريكه

                        دل ناز تو مثل نفس براي من ميمونه

                                زندگي من وابستس به تو خدا ميدونه

----------------------------------------------------

                        تو تموم روياهاي مني كه هرشب با مني

               تو مثل ستاره ها هرشب تو اسمون مني

         توتك گل دوست داشتني باغچه مني

   تو زيباترين فرشته روي زميني كه مال مني

-------------------------------------------------------

      امشب از گريه چشمات بغض بارون و ديدم

            امشب از سكوت لبهات فرياد نگاتو شنيدم

                   حس عجيب خواستنت مدام منو بهونه ميكنه

                          گرفتن دستاي تو حتي تو خيالم منو اروم ميكنه

---------------------------------------------------------

                    تاريكم و خيلي سرد حيرونم و پردرد

              مثل عشقي پاك عاشقم وليكن ساكتم

    تنم پر از هياهو اما بي حسو خاليم از تو

ميجنگم با تنهايي و غافل نشدم از تو

--------------------------------------------------------------

      فصل سبز ارزوهام پاييز شدو همش ريخت

             ستاره هاي اسمونم از كهكشون گريخت

                    ساحل ارام من طوفان شدو لحظه اي لرزيد

                            هوا ابري شدو خورشيد من لحظه اي ترسيد

-------------------------------------------------------------------

                       چقدر بايد در پشت پنجره بشينم و بيادت مدام گريه كنم

                تا كي اه بكشم و قطره قطره اشكهايم را به پايت بريزم

         چه بخواهي چه نخواهي خيالم پر شده از حالو هواي بودنت

محال است قانع شم به صندلي خالي كناريم و نبودنت

-----------------------------------------------------------------

     چشمهاي خيس من بي هوا به جاده خيره ميشوند

              عجب جاده سرد و بي رنگي انگار داره هواي دلتنگي

                         انگار بي تفاوت شده ام به جاده ايي كه از تو خاليست

                              چقدر غمنگيز است جاده اي كه در ان ردپاي تو در ان نباشد

------------------------------------------------------------------

                       چه زيباست لحظه اي كه باران روي دستاي منو تو ميريزد

                 و انگاه تمام وجودمان پر از حال و هواي عطر باران ميشود

            لحظه بوسيدن دستهاي تو براي من زيباترين حال زندگيست

     كنار تو كنار من زير اين باران اين بهترين باران زندگيست

----------------------------------------------------------------

          فاصله تا عشق فقط يك قلب پاك است

                  يك دل ساده و نرم مثل خاك است

                         فاصله تا عشق يك قدم بيش نيست

                                فاصله تا عشق همه چيز هست و هيچ چيز نيست

----------------------------------------------------------

                           خداحافظی سخته از کسی که خیلی دوسش داری

                       از کسی که نمیخوای حتی یه لحظه ام تنهاش بذاری

                  خیلی سخته که یک عمر کنار تو رویاهای تو باشه

            باهاش زندگی کنی اما یهو خیلی راحت ازت جداشه

------------------------------------------------------

      این روزا خیلی دلتنگ پاییزم

             هرلحظه مثل برگ زردی میریزم

                     مثل کویر خشک مثل بهاری خزونم

                            مثل ابرهای گریون این روزا دلنگرونم

---------------------------------------------------

                      مثل یه شمع در تاریکی شبها دارم میسوزم

               سرپا وجودم از عشق ولی لبانم و به هم میدوزم

        کلبه عشق رو تو رو یاهام با تو ساختم

  ولی پس از رفتنت چه عاشقانه باختم

---------------------------------------------------------

       تنم سردو دستام بی حسه

              چشام خیسه و قلبم پر غصه

                     تو بی تفاوت و دلت از سنگه

                              کاش میفهمیدی دلم برلت تنگه

----------------------------------------------------

                       غم تموم وجودم رو گرفت

               وقتی که عشقم دستاشو گرفت

         بغض راه گلوم و بسته بود

دلم از غم دوریت شکسته بود

     تموم احساسم رو دادم پای تو

            اما تموم احساسش شده بود مال تو

------------------------------------------------------

     تو اسمون منی من ستاره های تو

تو دنیای منی من رویای زیبای تو

    تو دریای منی من ساحل تو

         تو زیباترین هدیه ی منی من بهترین بهانه ی تو

--------------------------------------------------------

               خدایا چرا دوباره سهم من دلتنگی شد

            امروزم نمیدونم تا کی باید تو اتیش تنهایی بسوزم

         سکوت غمناک من از صدتا فریاد بدتره

   یه عمر تنهایی از باتو بودن خیلی بهتره

-------------------------------------------------------------

     تو تنها بهانه ی زیبا برای زندگی کردن من هستی

          که مثل یه پروانه زیبادرون باغچه ی دل من نشستی

                 تو تنها خورشید تابناک اسمان غم زده ی من هستی

                         که مثل ستاره ها تو اسمون زیبا در وجودم نشستی

--------------------------------------------------------------

                     درخت به امید اب زنده است

                 عشق به امید عاشق

           دریا به خاطر قطرهاش وجود داره

        و عشق به خاطر معشوقش

-------------------------------------------------------

           دلتنگ اون بارونیم که من و تو زیرش حرف میزدیم

                   چه عاشقانه دست به دست هم قدم میزدیم

                             چه قشنگ بود قدم زدن با تو زیر بارون تو خیابون

                                    که حتی از اون بالا لبخند میزدن ابر ها برامون

-----------------------------------------------------

                              تو نباشی عاشقی حتی دروغه

                      سر غم و غصه ها شلوغه

                تو نباشی دل اسمون میگیرهتموم

         دلخوشی های دنیا یه شبه میمیره 

-----------------------------------------------------

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن

به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن

بزار بهت گفته باشم که ماجرای ما و عشق

تقصیر چشمای تو بود ‌‌‌، وگرنه ما کجا و عشق ؟

سرم تو لاک خودم و دلم یه جو هوس نداشت

بس که یه عمر آزگار کاری به کار کس نداشت

تا اینکه پیدا شدی و گفتی ازاین چشمای خیس

تو دفتر ترانه هات یه قطره بارون بنویس

عشقمو دست کم نگیر درسته مجنون نمیشم

وقتی که گریه می کنی حریف بارون نمیشم

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن

به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن

هنوز یه قطره اشکتو به صد تا دریا نمی دم

یه لحظه با تو بودنو به عمر دنیا نمی دم

همین روزا بخاطرت به سیم آخر می زنم

قصه عاشقیمونو تو شهرمون جار می زنم

به تاوان کدامین جرم تنم سنگ بلا خورده ؟

سکوتم حرفها دارد ، ببین در من خوشی مرده

ببین ای خوب دیروزی ، کجا بودم کجا هستم

تو که همدرد من بودی ، ببین با غم چه بشکستم

چه ها گفتند و نشنیدم ، بدی کردند و بخشیدم

ز تیغ گریه اشکم ریخت ، ولی باز با درد خندیدم 

چه روزها که از غمت به ش‍ِکوه لب گشوده ام

و ناامید گفته ام که اشتباه کرده ای

چه بارها که گفته ام به قاب عکس کهنه ات

دل مرا شکسته ای ، ببین گناه کرده ای

ولی تو باز بی‌صدا درون قاب عکس خود

فقط سکوت کرده ای فقط نگاه کرده ای

بی تو تنها مانده ام من ، بر دلم رحمی بکن

شانه ام سنگین شد از غم ، درد دوری چاره کن

روز و شب در فکر دیدار تو من پژمرده ام

با نگاهی صد بهاران را به قلبم هدیه کن

حسرت دیدار چشمت سوز آه این دل است

تا که آه از من بگیری سوی من رخ جلوه کن

آب شد از دوریت شمع وجودم بی وفا

وعده ها دادی تو صدها ، یک ز صد را ساز کن

میروند ثانیه ها پی در پی هم ، ای خدا

تا به کی تنها دلم میماند اشکم پاک کن ؟ . .

.وقتی که دنیا دود شد شاید فراموشت کنم

کاشانه ام نابود شد شاید فراموشت کنم

آسان ز دستم داده ای ، باشد به این هم راضیم

وقتی که اشکی رود شد شاید فراموشت کنم

هرگز ز دستت این چنین سیلی به احساسم نخورد

باشد بزن بدتر بزن اما به دستانت قسم

وقتی که تارم پود شد شاید فراموشت کن

دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام

نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام

شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر

پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام

از سیل اشک شوق دو چشمم معاف دار

کز این دو چشمه آب فراوان کشیده ام

جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار

آخر غمت به دوش دل و جان کشیده ام

دیگر گذشته از سر و سامان من مپرس

من بی تو دست از این سر و سامان کشیده ام

تنها نه حسرتم غم هجران یار بود

از روزگار سِفله دو چندان کشیده ام

بس در خیال هدیه فرستاده ام به تو

بی خوان و خانه حسرت مهمان کشیده ام

دور از تو ماه من همه غم ها به یک طرف

وین یک طرف که منت دونان کشیده ام

ای تا سحر به علت دندان نخفته شب

با من بگوی قصه که دندان کشیده ام

جز صورت تو نیست بر ایوان منظرم

افسوس نقش صورت ایوان کشیده ام

از سرکشی طبع بلند است شهریار

پای قناعتی که به دامان کشیده ام 

اگر که درد از این گریه تا عصب برسد

اگر که عشق لبالب شود به لب برسد

شبانه گریه کنی تا دوباره صبح شود

که صبح گریه کنی تا دوباره شب برسد

که هی سه نقطه بچینی اگر… ولی… شاید

کسی نمی آید ، نه ! کسی نمی آید !

عاصی شدم ، بریده ام از این همه عذاب

از گریه های هرشبه ام روی رختخواب

ده سال می شود که برایم غریبه ای

ده سال می شود که خرابم فقط خراب

شاید تو هم شبیه دلم درد می کشی

شاید تو هم همیشه خودت را زدی به خواب

از من چه دیده ای که رهایم نمی کنی ؟

جز بیقراری و غم و اندوه و اعتصاب ؟

جز فکرهای منفی و تصمیم های بد

جز قرصهای صورتی ضد اضطراب

اصلا تو بهترین بشری ، من بد بدم

بگذار تا فرو بروم توی منجلاب

عشق من             

اهای خورشید تو قد عشق من پر نور نیستی

اهای دریا تو اندازه عشق من بزرگ نیستی

اهای ستاره تو قد عشق من درخشان نیستی

اهای گل تو اندازه عشق من خوشبو نیستی

اهای مهتاب تو قد عشق من زیبا نیستی

اهای گلخونه تو اندازه عشق من تو وجودت گل نیست

اهای خون تو قد عشق من مهمتر برای من نیستی

اهای ماه مهربون تو اندازه عشق من مهربون نیستی

اهای بهترین چیز تو قد عشق من بهترین نیستی

اهای دنیا تو اندازه عشق من ارزش نداری

سر گردان میان هوای پر باد و باران دلم

چه می کند این پاییز با دلم!

عجب حال و هوای عاشقانه ایست این روزهای خنک پاییزی

نسیمی که زیر پوست صبح من می رقصد

هر چند صبح تنهایی ست

و آفتاب کوچک ظهرهایش با تمام نبودنت دلتنگی غروب غمناکش

و سکوت دلگیر شب هایی که:

جای خالی تو را در آغوش جستجو میکند

و این پاییز چه می کند با دل من!

یاد بارانی که روی پوست من و تو نم زد و ما گفتیم عشق را زیر باران دیدیم من به پاییز بودن

تمام سال عادت کرده ام! اما به ندیدن تو...

مهربان باش مهربان باش که در آن پس ِ

          این پنجره ی سبـــــــتز قشنگ

                  مهربان است کسی با من و تــــــو

                              چه قشنگ است نگاهی که به مهـــر

                                        بگشایی به همه

                                                      به طبیعـت

                                                 به زمیــن

                                           به ستـــاره

                                    به قناری قفس

                             به هر آن چیز و هر

                        آن کس که خدا ساخت

                 مهـــــــربان باش

           مهربان باش چو ابر

                 با کویر دل من

                        با تـن نازک گل

                             با زمخت تن خار

                                  مهربان مثل نسیم

                                      مثل آیینه و آب

                                           مثل خورشید درخشان که به هر ذره ی خاک می درخشد همه روز از سر مهر زشت و زیبا

همه مخلوق خداست.....

بوی باران که می دود میان فصل پاییزی دلم، دلتنگ اشک هایی می شوم که از سر دلتنگی تو ریخته ام. بوی باران می آید و اما باران نمی بارد. مثل بغضی که این روزها سرشارم کرده و اما نمی شکند. پاییز امسال مرا به وهم غریبی فروبرده است...

این زود آمدن ها، این ابرها که اشک هایشان را می بلعند، این سرمای ناگهان، مرا می ترساند ...

پاییز امسال هوای غم دارد و می ترسم که این اندوه ابدی شود. خدای من! مگر نه این همان فصلی ست که همیشه برایم سرشار زیبایی بود؟ پس چرا این روزها، سخت دلم را می زند؟!

مهربانم شاید این نبود توست که مرا اینگونه دلشکسته و پریشان ساخته ... نمی دانم تا کی می توانم غصه هایم را در دل خاموش کنم و سر نگذارم به بیابان از غم دوری تو نمی دانم تا کی می توانم تاب بیاورم این روزهای مکرر بی تو را که گویی پایان نمی شناسند. نمی دانم تا کی توان زیستن روزهایی را دارم که پیش از این به امید تو سر می شد و حال، من بی امید زندگی ام چه کنم؟

نه بودنت را می گذارند و نه عاشقی مرا ... تا کی تاب بیاورم بر این لحظه های سکوت که باز خنجر می زند بر زخم های دیرینه ی قلبم.

ببین که این دل بی قرار من دیگر جایی برای شکستن ندارد و چشم حوایی ام دیوانه وار تر از مجنون هوای تورا دارد و دلواپس نیامدنت است. نمی دانم پس از این تاب می آورم نگفتن از تورا؟؟! ... نمی دانم! خدایا، خوب نگاه کن این کودک درمانده از روزگارت را ...

این است حال و روز دلدادگی و دلواپسی من ...

نگو این تاوان عشق است که خوب می دانم تو بر بنده های مجنونت عاشق تری ...

نگذار بودنت را فراموش کنم که اینک تنها تو برایم مانده ای و بس نگذار! ... مرا به خود وامگذار که اگر لحظه ای بودنت را از یاد برم، از بودن خود دست خواهم کشید. مهربان ترین فرشته ی زمینی من!

اینک محکوم به سکوت شده ام، محکوم به ندیدنت و نشنیدنت، اما باور کن این قلم زدن ها تنها چیزی ست که برایم باقی مانده و پایان این نوشتن ها یعنی خداحافظ و خداحافظ پایان من است

نمی دانم! ...

نمی دانم چقدر می توانم در پایان این نامه ها دوام بیاورم و به خداحافظ نرسم. حالا چشم هایم را می بندم تا شاید خواب تو آرام آرام میان رؤیاهای از دست رفته ام سرک کشد و مستانه از یاد ببرم این همه فاصله را که میان لمس دستان تو تا من خط جدایی کشیده اند پ.ن: واژه های آخر را که می نویسم هنوز بوی باران می آید و صدای قطره هایی که هر لحظه بی تاب تر بر شیشه می شکنند.

گویی در کنار واژه هایم که پس از این بغض طولانی سر باز کرده اند کلمات نمناک آسمان هم، بی صبرانه شرح دلتنگی اش را بر زمین می نویسند ، بر چهره هایی که از یاد برده اند رنگ پاییزی عشق را ..............

یه وقتایی لازم نیست حرفی زده شه بین دو نفر

همین که دستت رو آروم بگیره یه فشار کوچیک بده این یعنی من هستم تا آخرش

         همین کافیه

نمی نویسم نمی نویسم …

• کــه کـلـمـات را الــوده نـکـنـم بـه گـنـاه…

گـنـاهـی کـه از ان مــن اسـت…

نمی نویسم … 

تـا سـکـوت را بـیـامـوزمـ….

نـمـی نـویـسـمــ….

تـا احـسـاسـاتم را مـحـبـوس کـنـمــ….

تـا نـخـوانـی…

نـدانـی…

. کـه چـه مـی گـذرد ایـن روزهـا بـر مــن!! مـی خـنـدمــ….

تـا یـادم بـمــانـد…

تـظـاهـر بـهـتـریـن کـار اسـت…

! تـا یـادم نـرود…

کـه دیـگـران مـرا خـنـدان مـی خـواهـنـد…

تـا یـادم بــمــانـد مـن دیـگـر ان مهرداد سـابـق نـیـسـتـمــ…

شـکـسـتـه امــ….

روزهـای زیـادی اسـت کـه شـکـسـتـه امــ…

ان زمـان کـه لـب بـه شـکـوه بـاز کـردم و گـفـتـم خـسـتـه امــ…

. و ان هــا یـکــ بـــه یــکـــ رفـتـنـد… 

خـسـتـگـی هـایـم را تـاب نـیـاوردنـد…

و اکــنـون ایــن مـنـمــ! هـمـان مــهــــرداد دلـتـنـگـی کــه دلـش مـدام شــور مـی زنــد! بـگــذار نـنـویـســـمــ…

مــن…

لــبــخـنـد مـی زنــمــ….

خدایــــــاآسمانت چه مزه ایــست؟؟؟؟

                    من که فقـــــــط زمین خوردم......!!!!!

ای که میپرسی نشان عشق چیست

عشق چیزی جز ظهور مهر نیست

عشق یعنی مهر بی چون و چرا

عشق یعنی کوشش بی ادعا

عشق یعنی مهر بی اما اگر

عشق یعنی رفتن با پای سر

عشق یعنی دشت گلکاری شده

در کویری چشمه ای جاری شده

عشق یعنی سوختن و ساختن

عشق یعنی زندگی را باختن

عشق یعنی زندگی را بندگی

عشق یعنی بندگی آزادگی

عشق یعنی بنده فرمان شدن

عشق یعنی تا ابد رسوا شدن

عشق یعنی سر به در آویختن

عشق یعنی اشک حسرت ریختن

عشق یعنی مبتلا گشتن به درد

عشق یعنی عقل را کردی تو طرد

عشق یعنی گم شدن در کوی دوست

عشق یعنی هر چه در دل آرزوست

عشق یعنی دل تپیدن بهر دوست

عشق یعنی جان من قربان اوست

عشق یعنی یک تبسم یک نگاه

عشق یعنی تکیه گاه و جان پناه

عشق یعنی حرف او بر روی چشم

عشق یعنی صبر در هنگام خشم

عشق یعنی یک تیمم یک نماز

عشق یعنی عالم راز و نیاز

عشق یعنی شب نخفتن تا سحر

عشق یعنی سجده ها با چشم تر

عشق یعنی لحظه های ناب ناب

عشق یعنی لحظه های التهاب

عشق یعنی دیده بر در دوختن

عشق یعنی از فراقش سوختن

عشق یعنی سر سجود و دل سجود

هر دم ذکر معشوق از عمق وجود

عشق یعنی لحظه های ناب دعا

التماس دیدن رخسار یار

عشق یعنی انتظار و انتظار

عشق یعنی هر چه بینی عکس یار

عشق یعنی هر دمی در جستجو

عشق یعنی هجرتی از من به او

عشق یعنی خواندن از چشمان او حرف های دل بدون گفتگو

عشق یعنی همچو من شیدا شدن

عشق یعنی قطره دریا شدن

عشق یعنی پیش محبوبت بمیر

عشق یعنی از پیش عمر گیر

روزهای زندگی ام گرم میگذرد با تو

،به گرمای لحظه هایی که تو در آغوشمی با تو گرم هستم و نمیسوزد عشقمان،

ای خورشید خاموش نشدنی

همچو یک رود که آرام میگذرد،عشق ما نیز آرام میگذرد و تویی سرچشمه زلال این دل روزهای زندگی ام گرم میگذرد با تو ،

به گرمای لحظه هایی که تو در آغوشمی با تو گرم هستم و نمیسوزد عشقمان،

ای خورشید خاموش نشدنی

همچو یک رود که آرام میگذرد،

عشق ما نیز آرام میگذرد و تویی سرچشمه زلال این دل ساعت عشق مان تمام لحظه های زندگیست

،ثانیه هایی که پر از عطر و بوی عاشقیست

ای جان من ،مهربانی و محبتهایت،وفاداری و عشق این روزهایت،امیدی است برای خوشبختی فردایت میدانم همیشه همینگونه که هستی خواهی ماند،

مثل یک گل به پاکی چشمهایت،به وسعت دنیای بی همتایت هوای تو را میخواهم در این حال دلتنگی

،امواجی از یاد تو را میخواهم در دریای خاطره های به یادماندنی همنفسمی،

ای که با تو یک نفس عاشقم همزبانمی،

ای که با تو یک صدا برایت احساسات عاشقانه ام را میگویم حرفی نمانده جز سکوت بین من و چشمانت،

که در این سکوت میتوان یک دنیا عشق را خواند

چه با شوق میخوانم چشمانت را و چه عاشقانه گرفته ایم دستهای هم را گفتی دستهایم گرم است،

گفتم عزیزم این چشمهای تو است که مرا به آتش کشیده است همه ی دنیا فریاد عشق ما را شنیده است،

هنوز هم نگاهم به نگاهت دوخته است، چقدر قلبت زیباست…

چه بی انتهاست قصر عشق تو و من چه خوشبختم از اینکه اینجا هستم ،

در کنار تو تویی که برایم از همه چیز بالاتری و از همه کس عزیزتر میخوانمت تا دلم آرام بماند

چه زیباست بخاطر تو زیستن… .

و برای تو ماندن…

به پای تو بودن…

و به عشق تو سوختن ! و چه تلخ و غم انگیز است دور از تو بودن و برای تو گریستن …

 ای کاش می دانستی بدون تو مرگ گواراترین زندگیست …

  بدون تو و به دور از دستهای مهربانت زندگی چه تلخ و ناشکیباست …

چه زیباست بخاطر تو زیستن …

ثانیه ها را با تو نفس کشیدن …

زندگی را برای تو خواستن …

 چه زیباست عاشقانه ها را برای تو سرودن …

بدون تو چه محال و نا ممکن است زندگی… !

چه زیباست بیقراری برای لحظه ی آمدن و بوئیدنت … !

برای با تو بودن و با تو ماندن …

برای با هم یکی شدن … !

کاش به باور این همه صداقت و یکرنگی می رسیدی ! ای کاش می دانستی مرز خواستن کجاست …!!!!

و ای کاش می دیدی قلبی را که فقط برای تو می تپد … !

ی کاش احساسم گلی می بود ، میریخت عطرش را به دامانت یا مثل یک پروانه پر میزد ، رقصان به روی طاق ایوانت . ای کاش احساسم کبوتر بود ، بر بام قلبت آشیان میکرد از دست تو یک دانه برمیچید ، عشقی به قلبت میهمان میکرد . ای کاش احساسم درختی بود ، تو در پناه سایه اش بودی یا مثل شمعی در شبت میسوخت ، تو مست در میخانه اش بودی . ای کاش احساسم صدایی داشت ، از حال و روزش با تو دم میزد مثل هزاران دانه برفی ، سرما به جان دشت غم میزد . ای کاش احساسم هویدا بود ، در بستر قلبم نمی آسود یا در سیاهی دو چشمانم ، خاموش نمیگشت و نمی آلود . ای کاش احساسم قلم میگشت ، تا در نهایت جمله ای میشد یعنی که “دوستت دارم”ی میگشت ، تا معنی احساس من میشد ! . . . . . هم دعا کن گره از کار تو بگشاید عشق هم دعا کن گره تازه نیافزاید عشق . قایقی در طلب موج به دریا پیوست باید از مرگ نترسید ، اگر باید عشق . عاقبت راز دلم را به لبانش گفتم شاید این بوسه به نفرت برسد ، شاید عشق . شمع روشن شد و پروانه در آتش گل کرد می توان سوخت اگر امر بفرماید عشق . پیله رنج من ، ابریشم پیراهن شد شمع حق داشت ، به پروانه نمی آید عشق ! . . . . . غم نگاه آخرت تو لحظه ی خدافظی گریه ی بی وقفه ی من تو اون روزای کاغذی . قول داده بودیم ما به هم که تن ندیم به روزگار چه بی دووم بود قولمون جدا شدیم آخرکار . تو حسرت نبودنت من با خیالتم خوشم با رفتنم از این دیار آرزوهامو میکشم . کوله بارم پره حسرت ، تو دلم یه دنیا درده مثل آواره ای تنهام ، تو خیابونی که سرده . تا خیالت به سرم میزنه گریم میگیره آروم آروم دل تنگم داره بی تو میمیره . . . . . حس می کنم ، حسم به تو حسی نو است حسم برای حس تو ، شعری نو است حس می کنم ، حس کرده ای احساس من احساس حسم حاسد و جنسی نو است حدسی بزن ، حسم حسود حس کسیت احساس تو بر حس من ، حدسی نو است در حس تو ، احساس من محسوس شد احساس کن حس مرا ، حسی نو است سحری بکن ای ساحر احساس من هر حس تو نسبت من ، سحری نو است مبحوس گشت احساس من از حس تو حساس کن احساس خود ، فصلی نو است !!

سلام اي تنها بهونه واسه ي نفس كشيدن

هنوزم پر مي كشه دل براي به تو رسيدن

واسه ي جواب نامت مي دونم كه خيلي ديره

بذا به حساب غربت نكنه دلت بگيره

عزيزم بگو ببينمكه چه رنگه روزگارت

خيلي دوست دارم تو مهتاب بشينم يه شب كنارت

سر تو مهربوني بذاري به روي شونم

تو فقط واسم دعا كن آخه دنبال بهونم

حالم رو اگه بپرسي خوبه تعريفي نداره

چون بلاتكليفه عاشق آخه تكليفي نداره

نكنه ازم برنجي تشنه ام تشنه ي بارون

چه قدر از دريا ما دوريم بيگناهيم هر دو تامون

بد جوري به هم مي ريزه من و گاهي اتفاقي

تو اگه نباشي از من نمي مونه چيزي باقي

مي دوني كه دست من نيست بازياي سرنوشته

رو قشنگا خط كشيده زشتا رو برام نوشته

باز كه ابري شد نگاهت بغضتم واسم عزيزه

اما اشكات رو نگه دار نذار اينجوري بريزه

من هنوز چيزي نگفتم كه تو طاقتت تموم شد

باقيش و بگم مي بيني گريه هات كلي حروم شد

حال من خيلي عجيبه دوست دارم پيشم بشيني

من نگاهت بكنم تو تو چشام عشق رو ببيني

يادته من و تو داشتيم ساده زندگي مي كرديم

از همين چشمه ي شفاف رفع تشنگي مي كرديم

يه دفه يه مهمون اومد عقلم رو يه جوري دزديد

دل تو به روش نياورد از همون دقيقه فهميد

اولش فكر نمي كردم كه دلم رو برده باشه

يا دلم گول چشاي روشنش رو خورده باشه

اما نه گذشت و ديدم دل من ديوونه تر شد

به تو گفتم و دلت از قصه ي من با خبر شد

اولش گفتم يه حسه يا يه احترام ساده

اما بعد ديدم كه عشقه آخه اندازش زياده

تو بازم طاقت آوردي مث پونه ها تو پاييز

سرنوشت تو سفيده ماجراي من غم انگيزه

بد جوري ديوونتم من فكر نكن اين اعترافه

هميشه نبودن تو كرده اين دل و كلافه

مي دونم فرقي نداره واست عاشق بودن من

مي دونم واست يكي شد بودن و نبودن من

مي دونم دوسم نداري مث روزاي گذشته

من خودم خوندم تو چشمات يه كسي اين رو نوشته

اما روح من يه درياست پره از موج و تلاطم

ساحلش تويي و موجاش خنجراي حرف مردم

آخ چه لذتي داره ناز چشماتو كشيدن

رفتن يه راه دشوار واسه هرگز نرسيدن

من كه آسمون نبودم اما عشق تو يه ماهه

سرزنش نكن دلم رو به خدا اون بي گناهه

تو كه چشماي قشنگت خونه ي صد تا ستارهس

تو كه لبخند طلاييت واسه من عمر دوبارهس

بيا و مثل گذشته جز به من به همه شك كن

من بدون تو مي ميرم بيا و بهم كمك كن

خدایاشکرت شوخی تلخی بود دیوانه ای به نام دانش شوخی تلخی بامن کرد خداراشکر حالش خوب است حالا سراغی ازما نمی گیرد مهم نیست مهم نفس است که شاد باشد حتی اگر دلیل شادیش بامن نبودن باشد ونبودن من باشد -------- دلم برایت تنگ شده می دانم این جمله برایت تکراریست می دانم برای تو من فقط یک حرفم یک حراف دل مشغولی های این روزهایت را که فهمیدم دعا کردم انقدر مشغول خسته شوی که یادت برود یک روزی من وتو این هیاهو ورفت وامد راچه عاشقانه انجام دادیم فکر همه چیز بودیم به جز با هم نبودن وهنوز جملاتت موقع رفتن توی سرم پتک میزند یادت هست گفتی من همه این ها رادانه به دانه باعشق خریدم ونگه داشتم ولی تو... ومن فقط خجالت کشیدم لال شدم وبی صدا وبااشک التماست کردم که بمان اما تو رفتی وجارزدی که ایها الناس کسی که این همه ازعشق دم میزد حتی نیامد جلوی راهم قرار گیرد که به همین شب وایامش قسم خجالت کشیدم میدانی ماندارها وقتی روی دنده نداری بیفتیم هیچ چیزنداریم عرضه غیرت اراده تعصب جربزه و...پول اگرداشتیم به والله قسم باهمه نفرتی که ازمن وگذشته مشترک بامن داری راضی نمی شدی دلم با4خط یک نمی دانم انسان یا انسان نما ازاذان صبح بلرزد -نه راضی می شدی ونه اجازه می دادی دلم برای مهربانیت تنگ شده برای آن روزها که می بخشیدی ساده می دیدی ساده بودی ساده می خواستی وزندگی سفیدمان این همه خط زشت سیاه نداشت ------------ راستی خانم یاآقای دانش شما اگر نفس روبشناسی قطعا شماره منو می تونی داشته باشی احساس می کنم اطلاعاتی که درمورد من ونفس داری اشتباه یک ایمیل ازاطلاعاتی که داری روبفرست وشماره ای برای ارتباط بذار تاحقیقت ثابت شه

كسي رو دوست داشته باشي ؛ نمي توني تو چشماش زول بزني ؛ نمي توني دوري شو تحمل كني ؛ نمي توني بهش بگي چقدر دوستش داري ؛ نمي توني بهش بگي چقدر به اون نياز داري ؛ واسه همينه كه عاشقا ديوونه آدم ها به هم گل مي دهند ، چون معناي حقيقي عشق در گل ها نهفته است ؛ كسي كه بكوشد صاحب گلي شود؛ زيبايي پژمردن اش را هم خواهد ديد؛ اما اگر به همين بسنده كند كه گلي را در دشتي بنگرد ، همواره با او خواهد ماند؛ چون آن گل با عصر هنگام ، با غروب خورشيد ، با بوي زمين خيس و با ابرهاي افق مي ميرد