قربان آن پسر خوب ونازنینی بشوم که:
ده سالش بود باباش زد تو گوشش هيچي نگفت.
بیست سالش شد باباش زد تو گوشش هيچي نگفت..
سی سالش شد باباش زد تو گوشش زد زير گريه
باباش گفت مرد گنده چرا گريه ميکني.. خجالت نمي كشي؟
گفت: آخه اونوقتا دستتون نميلرزيد!!!
لعنت به ساعتهایی که جلو نمیروند،
خواب می مانند ،
کار نمی کنند ،
کوک نمی شوند ،
عقب می مانند ،
و از رفتن خسته میشوند
این بلاها از وقتی به سرم ادم میاد
که منتظر کسی باشی که
دوسش داری...
بدترین قسمت زندگی؛ انتظار کشیدن است
اما ... بهترین قسمت زندگی
داشتن کسی است که
ارزش انتظار کشیدن داشته باشد
پـــــــــــــــرواز را دوســــت دارم
وقتـــــے از ارتفاعــــات لبانــــــت
به عمــــق آغوشـــت سقـــوط میکنــــم
چـــه سقــــوط دلنشینــــے
راستــــے
میدانستــــے پــــــــــــــرواز را تـــو یـــادم دادے؟؟؟
یه روز تو دفتر سفيد دلت اسم منو قلم زدي
امانميدونم چيشد كه يهو عشقمو ورق زدي
به جرم دوست داشتنت قلب منو تو پس زدي
توي دفتر دلت اخر رواسممو يه رنگ قرمز زدي
---------------------------------------------------
گاهي حس ميكنم اينجايي و باهات حرف ميزنم
اونقد بهم نزديكي كه ميام كنارت بهت دس ميزنم
يه وقتاييم كه خيلي دلتنگت ميشم بغلت ميكنم
اونقد بهت وابستم كه دارم باهات زندگي ميكنم
--------------------------------------------------------
خدا دلگيرم از بارونت چرا بارون نميباره
مگه از حال داغون اين روزام خبر نداره
چشامو رو به خورشيد بستم اخه خستم
يه عمره پاي اين عشق خاموش شكستم
-------------------------------------------------------
حالا كه دارم با اشك از پيش تو ميرم
كاش موقع رفتن جلو چشمات بميرم
كه شايد بياي بالا سرم منو بغل بگيري
توام كنار من عاشقانه با عشق بميري
------------------------------------------------
توي چهار فصل دلم گردو غباره
پر طوفان شن كه بارونم نميباره
توي قلبم اين روزا يه بغض سنگينه
يه درد بي درمون كه كسي نميبينه
--------------------------------------------------
تو اوج تابستون تو دلم چله زمستونه
تو كنج قلبم كسي جزتو نميتونه بمونه
سرپا وجودم پر از غصه و درد زمونست
بي تو زندگيم با تموم فصلاش بهونست
--------------------------------------------------
چشماي تو كه نيست دنيا برام تاريكه
بي دستاي تو زندگيم مثل دره باريكه
دل ناز تو مثل نفس براي من ميمونه
زندگي من وابستس به تو خدا ميدونه
----------------------------------------------------
تو تموم روياهاي مني كه هرشب با مني
تو مثل ستاره ها هرشب تو اسمون مني
توتك گل دوست داشتني باغچه مني
تو زيباترين فرشته روي زميني كه مال مني
-------------------------------------------------------
امشب از گريه چشمات بغض بارون و ديدم
امشب از سكوت لبهات فرياد نگاتو شنيدم
حس عجيب خواستنت مدام منو بهونه ميكنه
گرفتن دستاي تو حتي تو خيالم منو اروم ميكنه
---------------------------------------------------------
تاريكم و خيلي سرد حيرونم و پردرد
مثل عشقي پاك عاشقم وليكن ساكتم
تنم پر از هياهو اما بي حسو خاليم از تو
ميجنگم با تنهايي و غافل نشدم از تو
--------------------------------------------------------------
فصل سبز ارزوهام پاييز شدو همش ريخت
ستاره هاي اسمونم از كهكشون گريخت
ساحل ارام من طوفان شدو لحظه اي لرزيد
هوا ابري شدو خورشيد من لحظه اي ترسيد
-------------------------------------------------------------------
چقدر بايد در پشت پنجره بشينم و بيادت مدام گريه كنم
تا كي اه بكشم و قطره قطره اشكهايم را به پايت بريزم
چه بخواهي چه نخواهي خيالم پر شده از حالو هواي بودنت
محال است قانع شم به صندلي خالي كناريم و نبودنت
-----------------------------------------------------------------
چشمهاي خيس من بي هوا به جاده خيره ميشوند
عجب جاده سرد و بي رنگي انگار داره هواي دلتنگي
انگار بي تفاوت شده ام به جاده ايي كه از تو خاليست
چقدر غمنگيز است جاده اي كه در ان ردپاي تو در ان نباشد
------------------------------------------------------------------
چه زيباست لحظه اي كه باران روي دستاي منو تو ميريزد
و انگاه تمام وجودمان پر از حال و هواي عطر باران ميشود
لحظه بوسيدن دستهاي تو براي من زيباترين حال زندگيست
كنار تو كنار من زير اين باران اين بهترين باران زندگيست
----------------------------------------------------------------
فاصله تا عشق فقط يك قلب پاك است
يك دل ساده و نرم مثل خاك است
فاصله تا عشق يك قدم بيش نيست
فاصله تا عشق همه چيز هست و هيچ چيز نيست
----------------------------------------------------------
خداحافظی سخته از کسی که خیلی دوسش داری
از کسی که نمیخوای حتی یه لحظه ام تنهاش بذاری
خیلی سخته که یک عمر کنار تو رویاهای تو باشه
باهاش زندگی کنی اما یهو خیلی راحت ازت جداشه
------------------------------------------------------
این روزا خیلی دلتنگ پاییزم
هرلحظه مثل برگ زردی میریزم
مثل کویر خشک مثل بهاری خزونم
مثل ابرهای گریون این روزا دلنگرونم
---------------------------------------------------
مثل یه شمع در تاریکی شبها دارم میسوزم
سرپا وجودم از عشق ولی لبانم و به هم میدوزم
کلبه عشق رو تو رو یاهام با تو ساختم
ولی پس از رفتنت چه عاشقانه باختم
---------------------------------------------------------
تنم سردو دستام بی حسه
چشام خیسه و قلبم پر غصه
تو بی تفاوت و دلت از سنگه
کاش میفهمیدی دلم برلت تنگه
----------------------------------------------------
غم تموم وجودم رو گرفت
وقتی که عشقم دستاشو گرفت
بغض راه گلوم و بسته بود
دلم از غم دوریت شکسته بود
تموم احساسم رو دادم پای تو
اما تموم احساسش شده بود مال تو
------------------------------------------------------
تو اسمون منی من ستاره های تو
تو دنیای منی من رویای زیبای تو
تو دریای منی من ساحل تو
تو زیباترین هدیه ی منی من بهترین بهانه ی تو
--------------------------------------------------------
خدایا چرا دوباره سهم من دلتنگی شد
امروزم نمیدونم تا کی باید تو اتیش تنهایی بسوزم
سکوت غمناک من از صدتا فریاد بدتره
یه عمر تنهایی از باتو بودن خیلی بهتره
-------------------------------------------------------------
تو تنها بهانه ی زیبا برای زندگی کردن من هستی
که مثل یه پروانه زیبادرون باغچه ی دل من نشستی
تو تنها خورشید تابناک اسمان غم زده ی من هستی
که مثل ستاره ها تو اسمون زیبا در وجودم نشستی
--------------------------------------------------------------
درخت به امید اب زنده است
عشق به امید عاشق
دریا به خاطر قطرهاش وجود داره
و عشق به خاطر معشوقش
-------------------------------------------------------
دلتنگ اون بارونیم که من و تو زیرش حرف میزدیم
چه عاشقانه دست به دست هم قدم میزدیم
چه قشنگ بود قدم زدن با تو زیر بارون تو خیابون
که حتی از اون بالا لبخند میزدن ابر ها برامون
-----------------------------------------------------
تو نباشی عاشقی حتی دروغه
سر غم و غصه ها شلوغه
تو نباشی دل اسمون میگیرهتموم
دلخوشی های دنیا یه شبه میمیره
-----------------------------------------------------
رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن
به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن
بزار بهت گفته باشم که ماجرای ما و عشق
تقصیر چشمای تو بود ، وگرنه ما کجا و عشق ؟
سرم تو لاک خودم و دلم یه جو هوس نداشت
بس که یه عمر آزگار کاری به کار کس نداشت
تا اینکه پیدا شدی و گفتی ازاین چشمای خیس
تو دفتر ترانه هات یه قطره بارون بنویس
عشقمو دست کم نگیر درسته مجنون نمیشم
وقتی که گریه می کنی حریف بارون نمیشم
رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن
به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن
هنوز یه قطره اشکتو به صد تا دریا نمی دم
یه لحظه با تو بودنو به عمر دنیا نمی دم
همین روزا بخاطرت به سیم آخر می زنم
قصه عاشقیمونو تو شهرمون جار می زنم
به تاوان کدامین جرم تنم سنگ بلا خورده ؟
سکوتم حرفها دارد ، ببین در من خوشی مرده
ببین ای خوب دیروزی ، کجا بودم کجا هستم
تو که همدرد من بودی ، ببین با غم چه بشکستم
چه ها گفتند و نشنیدم ، بدی کردند و بخشیدم
ز تیغ گریه اشکم ریخت ، ولی باز با درد خندیدم
چه روزها که از غمت به ش‍ِکوه لب گشوده ام
و ناامید گفته ام که اشتباه کرده ای
چه بارها که گفته ام به قاب عکس کهنه ات
دل مرا شکسته ای ، ببین گناه کرده ای
ولی تو باز بی‌صدا درون قاب عکس خود
فقط سکوت کرده ای فقط نگاه کرده ای
بی تو تنها مانده ام من ، بر دلم رحمی بکن
شانه ام سنگین شد از غم ، درد دوری چاره کن
روز و شب در فکر دیدار تو من پژمرده ام
با نگاهی صد بهاران را به قلبم هدیه کن
حسرت دیدار چشمت سوز آه این دل است
تا که آه از من بگیری سوی من رخ جلوه کن
آب شد از دوریت شمع وجودم بی وفا
وعده ها دادی تو صدها ، یک ز صد را ساز کن
میروند ثانیه ها پی در پی هم ، ای خدا
تا به کی تنها دلم میماند اشکم پاک کن ؟ . .
.وقتی که دنیا دود شد شاید فراموشت کنم
کاشانه ام نابود شد شاید فراموشت کنم
آسان ز دستم داده ای ، باشد به این هم راضیم
وقتی که اشکی رود شد شاید فراموشت کنم
هرگز ز دستت این چنین سیلی به احساسم نخورد
باشد بزن بدتر بزن اما به دستانت قسم
وقتی که تارم پود شد شاید فراموشت کن
دامن مکش به ناز که هجران کشیده ام
نازم بکش که ناز رقیبان کشیده ام
شاید چو یوسفم بنوازد عزیز مصر
پاداش ذلتی که به زندان کشیده ام
از سیل اشک شوق دو چشمم معاف دار
کز این دو چشمه آب فراوان کشیده ام
جانا سری به دوشم و دستی به دل گذار
آخر غمت به دوش دل و جان کشیده ام
دیگر گذشته از سر و سامان من مپرس
من بی تو دست از این سر و سامان کشیده ام
تنها نه حسرتم غم هجران یار بود
از روزگار سِفله دو چندان کشیده ام
بس در خیال هدیه فرستاده ام به تو
بی خوان و خانه حسرت مهمان کشیده ام
دور از تو ماه من همه غم ها به یک طرف
وین یک طرف که منت دونان کشیده ام
ای تا سحر به علت دندان نخفته شب
با من بگوی قصه که دندان کشیده ام
جز صورت تو نیست بر ایوان منظرم
افسوس نقش صورت ایوان کشیده ام
از سرکشی طبع بلند است شهریار
پای قناعتی که به دامان کشیده ام
اگر که درد از این گریه تا عصب برسد
اگر که عشق لبالب شود به لب برسد
شبانه گریه کنی تا دوباره صبح شود
که صبح گریه کنی تا دوباره شب برسد
که هی سه نقطه بچینی اگر… ولی… شاید
کسی نمی آید ، نه ! کسی نمی آید !
عاصی شدم ، بریده ام از این همه عذاب
از گریه های هرشبه ام روی رختخواب
ده سال می شود که برایم غریبه ای
ده سال می شود که خرابم فقط خراب
شاید تو هم شبیه دلم درد می کشی
شاید تو هم همیشه خودت را زدی به خواب
از من چه دیده ای که رهایم نمی کنی ؟
جز بیقراری و غم و اندوه و اعتصاب ؟
جز فکرهای منفی و تصمیم های بد
جز قرصهای صورتی ضد اضطراب
اصلا تو بهترین بشری ، من بد بدم
بگذار تا فرو بروم توی منجلاب
عشق من
اهای خورشید تو قد عشق من پر نور نیستی
اهای دریا تو اندازه عشق من بزرگ نیستی
اهای ستاره تو قد عشق من درخشان نیستی
اهای گل تو اندازه عشق من خوشبو نیستی
اهای مهتاب تو قد عشق من زیبا نیستی
اهای گلخونه تو اندازه عشق من تو وجودت گل نیست
اهای خون تو قد عشق من مهمتر برای من نیستی
اهای ماه مهربون تو اندازه عشق من مهربون نیستی
اهای بهترین چیز تو قد عشق من بهترین نیستی
اهای دنیا تو اندازه عشق من ارزش نداری
سر گردان میان هوای پر باد و باران دلم
چه می کند این پاییز با دلم!
عجب حال و هوای عاشقانه ایست این روزهای خنک پاییزی
نسیمی که زیر پوست صبح من می رقصد
هر چند صبح تنهایی ست
و آفتاب کوچک ظهرهایش با تمام نبودنت دلتنگی غروب غمناکش
و سکوت دلگیر شب هایی که:
جای خالی تو را در آغوش جستجو میکند
و این پاییز چه می کند با دل من!
یاد بارانی که روی پوست من و تو نم زد و ما گفتیم عشق را زیر باران دیدیم من به پاییز بودن
تمام سال عادت کرده ام! اما به ندیدن تو...
مهربان باش مهربان باش که در آن پس ِ
این پنجره ی سبـــــــتز قشنگ
مهربان است کسی با من و تــــــو
چه قشنگ است نگاهی که به مهـــر
بگشایی به همه
به طبیعـت
به زمیــن
به ستـــاره
به قناری قفس
به هر آن چیز و هر
آن کس که خدا ساخت
مهـــــــربان باش
مهربان باش چو ابر
با کویر دل من
با تـن نازک گل
با زمخت تن خار
مهربان مثل نسیم
مثل آیینه و آب
مثل خورشید درخشان که به هر ذره ی خاک می درخشد همه روز از سر مهر زشت و زیبا
همه مخلوق خداست.....
بوی باران که می دود میان فصل پاییزی دلم، دلتنگ اشک هایی می شوم که از سر دلتنگی تو ریخته ام. بوی باران می آید و اما باران نمی بارد. مثل بغضی که این روزها سرشارم کرده و اما نمی شکند. پاییز امسال مرا به وهم غریبی فروبرده است...
این زود آمدن ها، این ابرها که اشک هایشان را می بلعند، این سرمای ناگهان، مرا می ترساند ...
پاییز امسال هوای غم دارد و می ترسم که این اندوه ابدی شود. خدای من! مگر نه این همان فصلی ست که همیشه برایم سرشار زیبایی بود؟ پس چرا این روزها، سخت دلم را می زند؟!
مهربانم شاید این نبود توست که مرا اینگونه دلشکسته و پریشان ساخته ... نمی دانم تا کی می توانم غصه هایم را در دل خاموش کنم و سر نگذارم به بیابان از غم دوری تو نمی دانم تا کی می توانم تاب بیاورم این روزهای مکرر بی تو را که گویی پایان نمی شناسند. نمی دانم تا کی توان زیستن روزهایی را دارم که پیش از این به امید تو سر می شد و حال، من بی امید زندگی ام چه کنم؟
نه بودنت را می گذارند و نه عاشقی مرا ... تا کی تاب بیاورم بر این لحظه های سکوت که باز خنجر می زند بر زخم های دیرینه ی قلبم.
ببین که این دل بی قرار من دیگر جایی برای شکستن ندارد و چشم حوایی ام دیوانه وار تر از مجنون هوای تورا دارد و دلواپس نیامدنت است. نمی دانم پس از این تاب می آورم نگفتن از تورا؟؟! ... نمی دانم! خدایا، خوب نگاه کن این کودک درمانده از روزگارت را ...
این است حال و روز دلدادگی و دلواپسی من ...
نگو این تاوان عشق است که خوب می دانم تو بر بنده های مجنونت عاشق تری ...
نگذار بودنت را فراموش کنم که اینک تنها تو برایم مانده ای و بس نگذار! ... مرا به خود وامگذار که اگر لحظه ای بودنت را از یاد برم، از بودن خود دست خواهم کشید. مهربان ترین فرشته ی زمینی من!
اینک محکوم به سکوت شده ام، محکوم به ندیدنت و نشنیدنت، اما باور کن این قلم زدن ها تنها چیزی ست که برایم باقی مانده و پایان این نوشتن ها یعنی خداحافظ و خداحافظ پایان من است
نمی دانم! ...
نمی دانم چقدر می توانم در پایان این نامه ها دوام بیاورم و به خداحافظ نرسم. حالا چشم هایم را می بندم تا شاید خواب تو آرام آرام میان رؤیاهای از دست رفته ام سرک کشد و مستانه از یاد ببرم این همه فاصله را که میان لمس دستان تو تا من خط جدایی کشیده اند پ.ن: واژه های آخر را که می نویسم هنوز بوی باران می آید و صدای قطره هایی که هر لحظه بی تاب تر بر شیشه می شکنند.
گویی در کنار واژه هایم که پس از این بغض طولانی سر باز کرده اند کلمات نمناک آسمان هم، بی صبرانه شرح دلتنگی اش را بر زمین می نویسند ، بر چهره هایی که از یاد برده اند رنگ پاییزی عشق را ..............
تعداد صفحات : 4
اطلاعات کاربری
پسرتنهالینک دوستان
آرشیو
آمار سایت